Om bij voorbaat maar even iedereen gerust te stellen: dit keer geen eng verhaal, geen kippenvel en geen angstige toestanden. Wees gerust! Wel hoop ik jullie te verrassen met mooie details en een prachtige ervaring…

Gisterochtend was het na het heftige dagje raften moeilijk om zo vroeg op te staan. Om 7 uur werden we opgehaald, dus om kwart over 6 rammelde de ooooooooo zo irritante wekker van Jordi. Hij kon z’n telefoon niet zo snel vinden, dus hij bleef maar rammelen.. en rammelen... en rammelen… Toen zijn wekker eindelijk uit was, zijn we allemaal met veel moeite uit bed gekropen. Arme Remco had overal spierpijn van zijn valpartij, maar gelukkig had hij wel redelijk geslapen. Na een heerlijke ‘breakfast sundae’ (yoghurt, honing, muesli en banaan) en Rick’s cheese & onion sandwich zijn we per taxibus vertrokken richting de grensovergang naar Botswana wat ongeveer zo’n 45 minuutjes duurde. Onderweg poogde Rick nog een leuk startshot te maken voor onze film, maar onze onderlippen hingen op onze knieën: we waren mega-shaggy en dus niet te pruimen!

Eenmaal aangekomen bij de grens moesten we ‘uitchecken’ van Zambia en ‘inchecken’ voor Botswana: weer een stempel voor onze collectie in het paspoort! :D Vervolgens gingen we per speedboot de rivier over om officieel voet te zetten op Botswaanse grond. Hier aangekomen volgde een wel heel apart ritueel: onze schoenen moesten gedesinfecteerd worden en daarvoor moesten we op een zompige, modderige mat gaan staan waarvan onze schoenen eigenlijk alleen maar smeriger werden.. Stel je voor we nemen ziektes mee het land in… :S

Daar weer een stempel ophalen en daar gingen we dan: opgehaald door een jeep (helemaal voor ons alleen!) vertrokken we richting de Chobe-rivier. Een tussenstop bij een ATM zorgde weer voor een hoop gereken; we hadden immers weer andere valuta nodig: Botswaanse Pula.

We zijn daarna richting de boot gelopen waar onze rivier-cruise-safari zou gaan beginnen. Na een kort inleidend praatje van onze gids werd de motor gestart. Helaas hield onze gids ontzettend van vogels, dus het eerste half uur hebben we bijna alleen maar naar deze fladderende beesten zitten kijken. Nou geloof me, na 8 vogelsoorten te hebben gezien, met achter je overal olifanten, nijlpaarden en krokodillen wil je echt geen vogel meer zien! Gelukkig maakte hij na een half uurtje rechtsomkeert en voeren we richting de grote dieren, degenen waar we zo naar uit keken! Veelvuldig werd er gebruik gemaakt van de foto- en videocamera’s en dan met name die van onze eeuwig vrolijke Jappers welke ons in de boot vergezelden met hun ratelende telelenzen. We genoten van het aanzicht van nijlpaarden, krokodillen, egyptische ganzen, ijsvogels, waterbuffels, varanen en te water gaande olifanten. Dit laatste was denk ik het mooiste wat ik qua dieren in de natuur ooit heb gezien. Ook was ik nogal geshockeerd van zijn zogenaamde 5^e been, jeetje wat een leuter had dat beest! Na deze heerlijke en vooral relaxte ‘river-cruise’ was het dan tijd om te vertrekken naar ons verblijf in Chobe. In het begin reden we op verharde wegen, dus geen vuiltje aan de lucht. Maar toen we na zo’n 20 minuten een ‘bush’-paadje insloegen veranderde dit toch echt. We vlogen door de jeep door de enorme kuilen in de paden. Maar het was fantastisch! Toen we de struiken in moesten rijden om een andere jeep langs te laten, wat overigens niet zonder horten of stoten verliep, lagen we opnieuw in een deuk om de jeep die langs ons kwam gereden. Met ongeveer zo’n 5 km per uur kwamen daar (probeer het je even in te beelden) Big Momma, the Nutty Professor en Oprah Winfrey look-a-likes langs gehobbeld. Ze gingen zo hard op en neer, het was net alsof we langs de meloenenmarkt reden. Blijkbaar vonden ze het zelf ook hilarisch, want ze lachten vrolijk mee.

Ik was ondertussen alleen nog maar bezig met mijn blaas, die elk moment uit elkaar kon springen.. Ik heb volgens mij nog nooit zo erg in m’n leven moeten plassen!! (Maar dat terzijde haha..)

We zagen tussen de struiken opeens uit het niets een gezellig hutje opdoemen: dit bleek de receptie te zijn waar we moesten inchecken. Na een sprint richting de sanitaire voorzieningen zag Rick tijdens de check-in een olifant voorbij lopen, blijkbaar een doodnormale zaak voor de crew van onze ‘Elephant-Valley’ lodge. Wij vonden dit natuurlijk fantastisch!! Daarna werden we verwelkomt met een drankje en kregen we een korte introductie op ons verblijf. Eenmaal ingecheckt begonnen we te speculeren over ons verblijf. Hoe zou het zijn? Waar zouden we in slapen? Alleen al bij de gedachte aan een tent, kregen Rick en Jordi al te veel. Toch niet in een tent?!

We werden door een lieve meneer naar onze tenten gebracht, maar dit bleek alles behalve ‘kampeerachtig’ te zijn: we kwamen aan bij twee super-de-luxe tenten, met een uitzicht waar menig mens alleen maar van kan dromen. Onze tenten lagen zo’n 40 meter van een drinkplaats midden in de ‘bush’ verwijderd. Ook maakten we kennis met het hitsige huishert Miriam. Zij verbleef met enige regelmaat binnen het verblijf, omdat het voor haar te gevaarlijk was om in het wild rond te rennen.

Even uitrusten en om 15.00 uur stonden er weer twee grote, open jeeps klaar voor alle gasten van Elephant Valley: wij 4, 3 duitsers, 2 Amerikanen en 2 Japanners. Heerlijke luxe ruimte dus! Op weg naar het Chobe-park kwamen we al een kudde olifanten en een paar zebra’s tegen. Eenmaal aangekomen in het park kwamen we ogen tekort: honderden olifanten, kudu’s, antilopes, vogels, giraffen en ga zo maar door.. Het hoogtepunt van deze 4x4-safari waren toch wel de leeuwen die een waterbuffel te grazen hadden genomen en hier heerlijk van aan het smullen waren. Een grappig feitje is dan ook dat wij hiernaar aan het kijken waren en ondertussen een portie buffalo-wings onder onze neus geduwd kregen.

Na een prachtige zonsondergang te hebben bekeken was het tijd om terug te gaan naar onze lodge. Vlak voordat we weer de welbekende hobbelweg insloegen, stopte onze gids om ons uit te leggen hoe zij als Botswanen altijd de weg naar huis terug konden vinden m.b.v. de prachtige sterrenhemel. Eenmaal op het hobbelpad was het echt pikkedonker! De horrorverhalen kwamen dan ook al gauw ter sprake J

Terug in de lodge trokken we gauw onze lange kleren aan (voor de muggen) en liepen we naar het diner: bij het kampvuur stonden 3 tafels klaar (er waren immers maar 12 gasten) met uitzicht over de drinkplaats van de dieren. Binnen nog geen 15 minuten konden we genieten van een luipaard die verkoeling kwam zoeken. Zoete aardappelsoep, een stukje bief (Remco visfilet) en een heerlijk wit wijntje ging er in als zoete koek! Jammer genoeg was de aardbei-panacotta niet te harden :S

Terug op de kamer is Remco op insectenjacht voor mij geweest en na een heerlijke douche vielen we in een heerlijk bed tevreden in slaap.

Vanmorgen werd ik om 6 uur wakker op een manier die ik niet snel zal vergeten. Een luidtikkende specht, diverse vogels en veel andere dierengeluiden die ik niet direct thuis kan brengen zorgden ervoor dat ik mijn ogen opende. Gauw maakte ik Remco wakker, want we wilden even naar buiten sneaken om onze overweldigende ‘view’ met zonsopgang te bekijken. We werden blij verrast door een roze-oranje lucht en een hele bende apen die zichzelf aan het vermaken waren. Ongelooflijk grappig was het om te zien hoe een nogal hitsige aap andere vrouwtjes aan het berijden was :D

Daarna gauw aankleden en op naar het ontbijt. We mochten vanochtend genieten van verse croissants, zoete muffins, geroosterd brood, eitjes en vers fruit. Jammiejammiejammie!!

Na het ontbijt vertrokken we weer richting het water. Enigszins teleurgesteld kwamen we weer aan bij de plek waar we gister ook te water gingen. Het bleek dat we vandaag precies dezelfde rivier-cruise gingen maken als gisteren. Helaas hadden we ook nog een gids die iets té graag alle wikipedia-feitjes over alle dieren wilde delen. In het begin is dit echt super interessant, maar na een half uur ratelen word je dit best snel moe.. Ook waren vandaag een stuk minder dieren te zien, dus het was minder spectaculair dan gisteren. Maar toch hebben we weer van de bootrit genoten.

Na de cruise gingen we weer terug naar onze lodge om voor de laatste keer te genieten van superlekker eten: de lunch. Toen onze buikjes goed vol zaten, kregen we nog even tijd om te relaxen en om 15.30 werden we opgehaald om weer terug te gaan naar Zambia. Hetzelfde gedoe als op de heenweg moesten we doorstaan, weer stempels erbij ;)

Terug bij Jollyboys voelde als terugkomen thuis! Gauw hebben we Remco’s antibiotica opgehaald en nog wat kleine dingetjes bij de lokale supermarkt gekocht voordat het donker werd. Het is hier niet aan te raden om in de avonduren buiten de hekken van je verblijf te vertoeven..

Na ons verwen-uitstapje, skypen we vanavond gezellig met onze familie/vrienden en vanavond zullen we weer in ons harde, toch best smerige bed moeten kruipen, welke staan in een 8persoonsdorm.. Maar heel stiekem heeft dit toch ook wel weer iets ;)

Hopelijk hebben jullie dit verhaal zonder te veel afschuw kunnen lezen en vertrouwen jullie ons erop dat we genoeg adrenaline gehad hebben. Voorlopig hopen we alleen nog maar mooie en redelijk acceptabele verhalen te plaatsen J

Dikke kus, Marissa en de rest van de bende